یا الله................

[یاالله] [یاکریم] [یارب] [یاسبحان][یامجید]‏ ‏.......

سبحان الله الحمد الله الله اکبر:ا

مناجات با خدا  

آری همیشه اضطراب و نگرانی یکی از بزرگترین بلاهای زندگی انسانها بوده ه عوارض ناشی از آن در زندگی فردی و اجتماعی کاملا محسوس است.همیشه آرامش،یکی از گمشده های مهم بشر بوده و به هر دری می زند تان آن را پیدا کند، و اگر تلاش و کوشش انسانها را در طول تاریخ برای پیدا کردن آرامش از راهای درست و نادرست جمع آوری کنیم خود کتاب بسیاری قطوری را تشکیل می دهد. به طور کلی آرامش و دلهره نقش بسیار مهمی در سلامت و بیماری فرد و جامعه و سعادت و بدبختی انسانها دارد و چیزی نیست که بتوان از آن به آسانی گذشت به همین دلیل تاکنون کتابهای زیادی نوشته شده است که موضوع آنها فقط اضطراب و راه مبارزه با آن و شیوه رسیدن به آرامش است. تاریخ بشر پر از صحنه های غم انگیزی است که بیان می کند انسان برای تحصیل آرامش به هر چیزی تشبث جسته و در هر وادی گام نهاده،و تن به انواع اعتیادها داده است.ولی قرآن با یک جمله کوتاه و پر معنا استوار ترین و نزدیکترین راه را نشان داده و تنها نسخه شفابخش اضطراب را  

""یاد خدا"" و ""مناجات""با او می داند و تنها پاسخ ندای فطرت را """یاد خدا"""می بیند،چنانکه این نسخه شفابخش را جمله ای کوتاه و پر معنا می فرماید:  

الا بذکر الله تطمئن القلوب.(هان:دلها با یاد خدا آرام می گیرند)  

"فاذکرونی اذکرکم و اشکرو الی و لا تکفرون" (بقره:152)  

معنی; پس مرا یاد کنید تا "من نیز"شما را یاد کنم.  

""ألابذکر الله تطمئن القلوب"" "(رعد:28)"  

معنی" هان!دلها با یاد خدا آرام میگیرند.  

آدب ذکر  

ذکر دارای آداب بسیاری است که مهمترین آنها عبارتند از:  

(1)ذکر باید طاهر و پاکیزه باشد.  

(2)جایی که در آن مشغول ذکر می شود پاک و خلوت باشد.  

(3)دهانش را کاملا تمیز نماید،چنانچه دهانش بدبو است مسواک زند.  

(4)رو به قبله ذکر گوید.  

(5)در حالت ذکر، فروتنی تذلل آرامش و قار حضور قلب داشته باشد.  

(6)به معنای ذکر توجه داشته،آنگاه در آن تدبر کند.  

(7)هنگام ذکر،عجله و شتاب نکند.  

(8)با علاقه و رغبت ذکر بگوید.  

(9)در هنگام ذکر آداب را رعایت کند.  

اوقات یاد خدا  

در برخی از آیات قرآن ،امر به تسبیح و تحمید حق تعالی مقید به زمانی خاص شده است،گویا بعضی از اوقات شب و روز در ذکر و حالات ذکر تأثیر ویژه ای دارد. که بدان سفارش شده،قرآن کریم دو زمان (بامداد و شامگاه)را برای ذکر،مورد توجه قرار داده است. چرا که انسان در این دو زمان فراغت خاطر بیشتری دارد و بهتر می تواند روی دل خویش را به خداوند متعال نهد،زیرا در ابتدای روز هنوز به کارهای روزانه سرگرم نشده و دل از افکار مختلف، فارغ است.و شامگاه نیز کارهای روزانه را پشت سر نهاده و خاطری نسبتا آسوده دارد. اناء اللیل و اطراف النهار(در لحظه های شب و کناره های روز).  

آثار و ثمره های ذکر خدا  

از قرآن کریم چنین بر می آید که یاد خدا آثار و نتایج بسیار نیکویی خواهد داشت.که هر یک از آن آثار در سعادت انسان و جامعه تأثیر به سزایی دارد نقش سازنده یاد خدا در حیات فردی و اجتماعی انسانی غیر قابل تردید است.جامعه ای که در آن یاد خدا فرا گیر باشد، مفاسد اخلاقی و اجتماعی کمتر به چشم می خورد. زیرا مفاسد اخلاقی فردی و مفاسد اجتماعی همگی ناشی از غفلت از خداوند متعال است.و هر گاه آرامش فردی ناشی از یاد خدا مبدل به آرامش جمعی گردد و رابطه اجتماعی بر اساس آن استوار شود،دیگر برای بی عدالتی و ستم و زیر پا نهادن حقوق دیگران و بی انصافی و با خواری و گران فروشی و .....جایی نخواهد ماند.برای ذکر خدا می توان آثار زیر را بر شمرد:  

(1)یاد خدا سبب می شود که خداوند ما را یاد کند  

نخستین اثر یاد خدا این است که خداوند متعال نیز انسان را یاد می کند چنانکه خداوند می فرماید:  

"فاذکرونی اذکرکم"  

(پس مرا یاد کنید تان (من نیز)شما را یاد کنم)"(بقره،152)  

آیه پیش اشاره به یک اصل تربیتی دارد که به یاد ذات اقدس الهی باشید تا بدین ترتیب وجود شما از لوث و وسوسه های شیاطین پاک شود چرا که توجه به این ذات پاک شما را با اراده و مصمم می کند. مفسران اسلامی، در باره (فاذکرونی اذکرکم)تفسیرهای گوناگونی ارئه داند،در تفسیر کبیر آن را در ده موضوع خلاصه کرده که عبارتند از:  

اولاولی:اذکرونی بطاعتی،اذکرکم برحمتی  

الثانیه:اذکرونی بالدعاء،اذکرکم بالا جابة و الاحسان  

الثالثه:اذكرونی باالثناء و الطاعة،أذکرکم بالثناء و النعمة  

الرابعه:اذکرونی فی الدنیا،اذکرکم فی الاخرة  

السادسه:اذکرونی فی الخلوات،اذکرکم فی ألفلوات  

السابعه:اذکرونی بطاعتی،أذکرکم بعقوبتی  

الثاسعه:اذکرونی بمجاهدتی،اذکرکم بهدایتی  

التاسعه:اذکرونی بالصدق و  

الاخلاص،اذکرکم بالخلا و مزید الاختصاص  

العاشره:اذکرونی بالر بوبیه فی الفاتحه، أذکرکم بالرحمة و العبودیه فی الخاتمه  

1_مرا به اطاعت یاد کنید،تا شما را به رحمت خویش یاد کنم.  

2_مرا به دعا یاد کنید، تا شما را به اجابت و احسان ذکر کنم.  

3_مرا به ثناء و اطاعت یاد کنید،تا شما را به ثناء و نعمت یاد کنم.  

4_مرا در دنیا یاد کنید،تا شما را در روز باز پسین یاد کنم.  

5_مرا در خلوتگاها یاد کنید،تا شما را در جمع یاد کنم.  

6_مرا به هنگام وفور نعمت یاد کنید، تا شما را در سختیها و گرفتاریها یاد کنم.  

7_مرا به عبادت یاد کنید، تا شما را به کمک و یاری یاد کنم.  

8_مرا به مجاهدت یاد کنید تا شما را به هدایت یاد کنم.  

9_مرا به صدق و اخلاص یاد کنید، تا شما را به اخلاص و مزید اختصاص یاد کنم.  

10_مرا به ربوبیت یاد کنید تا شما را به رحمت یاد کنم. نشر احسان.تهران خیابان انقلاب.رو بروی دانشگاه تهران.مجتمع فروزنده.406 مولف:دکتر سعید ابن علی ابن وهب قحطانی. برگردان:عباس تقوی گله داری‏ ‏:~فقط خدا~